چکیده: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تغییرات مربیگری بر عملکرد باشگاههای فوتبال لیگ برتر ایران بود. روششناسی: جامعۀ آماری پژوهش، تمامی باشگاههای 12 دوره لیگ برتر فوتبال ایران (1380 تا 1392) بودند و نمونه آماری نیز شامل باشگاههایی میشد که بیش از 3 فصل در لیگ برتر حضور داشتند. دادههای پژوهش از بایگانی سازمان لیگ برتر و باشگاه فولاد مبارکه سپاهان استخراج و بهبود یا تنزل رتبه باشگاههای فوتبال در هر فصل نسبت به فصل گذشته بر اساس تغییر یا عدم تغییر سرمربی باشگاهها بررسی شدند. از آزمونهای تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه با آزمون تعقیبی گابریل و آزمون t مستقل برای تحلیل دادهها در سطح معنیداری کمتر از 05/0 استفاده گردید. یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که ثبات مربیگری تاثیر معنیداری بر بهبود عملکرد و تغییرات پیاپی سرمربیان باشگاه نیز تأثیر معنیداری بر کاهش عملکرد باشگاه داشت. همچنین نتایج نشان داد تغییر سرمربی سبب 48/1 کاهش رتبه در جدول ردهبندی لیگ برتر و ثبات سرمربی سبب 19/1 رتبه بهبود در ردهبندی تیم شد. نتیجهگیری: به طور کلی، تحلیل یافتههای پژوهش از این فرضیه حمایت کرد که ثبات مربیگری با ایجاد زمان کافی برای سرمربیان جهت جذب بازیکنان مورد نظر و پیاده کردن تاکتیکها و فلسفۀ کاری خود، در نهایت سبب بهبود عملکرد باشگاه خواهد شد.
رمضانی نژاد, رحیم, همتی نژاد, مهرعلی, قلی زاده, محمد حسن, رمضانیان, محمد رحیم, حسینی کشتان, میثاق. (1396). تأثیر تغییر مربیان بر عملکرد باشگاه های فوتبال لیگ برتر ایران. مدیریت منابع انسانی در ورزش, 4(2), 275-287. doi: 10.22044/shm.2017.5546.1506
MLA
رحیم رمضانی نژاد; مهرعلی همتی نژاد; محمد حسن قلی زاده; محمد رحیم رمضانیان; میثاق حسینی کشتان. "تأثیر تغییر مربیان بر عملکرد باشگاه های فوتبال لیگ برتر ایران". مدیریت منابع انسانی در ورزش, 4, 2, 1396, 275-287. doi: 10.22044/shm.2017.5546.1506
HARVARD
رمضانی نژاد, رحیم, همتی نژاد, مهرعلی, قلی زاده, محمد حسن, رمضانیان, محمد رحیم, حسینی کشتان, میثاق. (1396). 'تأثیر تغییر مربیان بر عملکرد باشگاه های فوتبال لیگ برتر ایران', مدیریت منابع انسانی در ورزش, 4(2), pp. 275-287. doi: 10.22044/shm.2017.5546.1506
VANCOUVER
رمضانی نژاد, رحیم, همتی نژاد, مهرعلی, قلی زاده, محمد حسن, رمضانیان, محمد رحیم, حسینی کشتان, میثاق. تأثیر تغییر مربیان بر عملکرد باشگاه های فوتبال لیگ برتر ایران. مدیریت منابع انسانی در ورزش, 1396; 4(2): 275-287. doi: 10.22044/shm.2017.5546.1506