مدیریت استعداد و رهبری در منابع انسانی در ورزش
ژاله معماری؛ سمیرا حسن زاده؛ مهسا سعادتی؛ مهری پوینده کیا
چکیده
هدف: این پژوهش باهدف طراحی الگوی بهینه‌سازی مدیریت استعدادیابی در ورزش با رویکرد زنجیره تأمین انجام شد.
روش‌شناسی: روش انجام این پژوهش، از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ ماهیت کیفی بر پایه نظریه داده بنیاد با رویکرد گلیزر بود. جامعه آماری پژوهش خبرگان با سوابق مرتبط بودند که طی یک نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با ۱۵ نفر آنان مصاحبه شد.
یافته‌ها: ...
بیشتر
هدف: این پژوهش باهدف طراحی الگوی بهینه‌سازی مدیریت استعدادیابی در ورزش با رویکرد زنجیره تأمین انجام شد.
روش‌شناسی: روش انجام این پژوهش، از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ ماهیت کیفی بر پایه نظریه داده بنیاد با رویکرد گلیزر بود. جامعه آماری پژوهش خبرگان با سوابق مرتبط بودند که طی یک نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با ۱۵ نفر آنان مصاحبه شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد از شش منظر می‌توان به مدل بهینه استعدادیابی ورزش با رویکرد زنجیره تأمین دست یافت. 1. تعامل سیستم استعداد با محیط ورزش؛ 2. ظرفیت زنجیره تأمین سیستم استعداد ورزش؛ 3. بهینه‌سازی مدیریت استعداد ورزش؛ 4. کارآمدی فرایندهای استعدادپروری ورزش؛ 5. خودکارآمدی استعدادها در مسیر ورزشی و 6. تأمین منافع مشارکت‌کنندگان.
نتیجه‌گیری: در «تعامل سیستم استعداد با محیط ورزش» لازم است از پیشرفت‌های فناوری در استعدادیابی ورزشی بهره‌گیری شود. در این راه با استفاده از ظرفیت تعاملی با کشورهای پیشرفته می‌توان به موفقیت‌های چشمگیری رسید. در «ظرفیت زنجیره تأمین سیستم استعداد ورزش» لازم است، نرم‌افزارها و ابزارهای تسهیلگر استعدادیابی ورزشی از زنجیره تأمین و با شرکت‌های بزرگ ورزشی در حوزه فناوری و تجهیزات در این فرآیند ارتباط برقرار شود. در «بهینه‌سازی مدیریت استعداد ورزش» لازم است، همکاری بین سازمانی در سیستم استعدادیابی ورزشی از طریق انعقاد تفاهم‌نامه‌های استعدادیابی بین سازمان‌های مختلف و هماهنگی و تقسیم‌کار میان سازمان‌های ورزش پرورشی و قهرمانی کشور ایجاد گردد. در «کارآمدی فرایندهای استعدادپروری ورزش» لازم است، آزمون‌های استعدادیابی هنجاریابی و برنامه‌های راهبردی و عملیاتی مناسب و امکانات لازم جهت نگهداری و حفظ استعدادها فراهم شود. از منظر تأمین منافع مشارکت‌کنندگان لازم است کیفیت آموزش و تمرینات پرورشی بهبود یابد.
ناهید داروغه عارفی؛ نسرین بیگلری؛ حسن بحرالعلوم
چکیده
هدف: هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط بین مدیریت استعداد با هوش هیجانی و تعهد سازمانی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان فارس بود. روش شناسی: جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان فارس (320N=) تشکیل دادند، نمونه برابر جامعه انتخاب شد و با حضور در ادارات ورزش و جوانان 280 پرسشنامه توزیع و 252 پرسشنامه برگشت داده شد. ...
بیشتر
هدف: هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط بین مدیریت استعداد با هوش هیجانی و تعهد سازمانی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان فارس بود. روش شناسی: جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان فارس (320N=) تشکیل دادند، نمونه برابر جامعه انتخاب شد و با حضور در ادارات ورزش و جوانان 280 پرسشنامه توزیع و 252 پرسشنامه برگشت داده شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های مدیریت استعداد صیادی و همکاران (1391)، هوش هیجانی برادبری و گریوز (2005) و پرسشنامه تعهد سازمانی اسپیروون کاتش(2002) استفاده گردید. داده ها به کمک روش های آماری همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مدیریت استعداد بر هوش هیجانی تأثیر مستقیم و معناداری داشته است. هم چنین مدیریت استعداد نیز اثری مثبت و مستقیم بر تعهد سازمانی داشته است. در نهایت، ضریب تعیین متغیرهای درونزا نشان داد که 28 درصد از واریانس هوش هیجانی و 46 درصد از واریانس تعهد سازمانی توسط متغیرهای پیشبین تبیین شده است. نتیجه گیری: یافته های پژوهش بیانگر اهمیت نقش مدیریت استعداد در هوش هیجانی و تعهد سازمانی است. بنابراین مدیریت استعداد را می بایست در سیاست های مرتبط با وزارت ورزش و جوانان مورد توجه قرار داد.
